Z zawodu był nauczycielem plastyki. Jego prawdziwą pasją był jednak kosmos, dlatego swoją pracę magisterską poświęcił fotografii astronomicznej, a jako pedagog postanowił krzewić wiedzę o wszechświecie. Uczył więc podstaw astronomii na lekcjach fizyki i założył Szkolne Koło Miłośników Astronomii. To właśnie na zajęciach pozalekcyjnych, wraz ze swoimi uczniami, zaczął budować pierwsze przyrządy do obserwacji nieba. Pod koniec lat 80-tych rozpoczął prace nad budową amatorskiego planetarium. Działalność rozpoczęło ono w 1993 r. Wkrótce  wpisano je w rejestr polskich i światowych placówek astronomicznych.

Prowadzone przez siebie seanse rozpoczynał od słów: Błyszczące punkty ciał niebieskich, rozrzucone wśród czerni nocnego nieba, to jeden z najpiękniejszych obrazów ofiarowanych nam przez przyrodę. Zastanawiamy się wtedy, jak wielki jest Wszechświat w którym żyjemy, czy kiedyś powstał, czy kiedyś zginie, czy jest nieskończony i wieczny. Obserwując gwiaździste niebo uświadamiamy sobie, że i my należymy do świata gwiazd, jesteśmy jego cząstką, a życie każdego człowieka jest tylko ułamkiem sekundy – w porównaniu z wiekiem Wszechświata. Oprócz seansów Andrzej Owczarek organizował również obserwacje ciekawych obiektów i zjawisk astronomicznych.

Za swoje osiągnięcia, w tym za budowę planetarium, otrzymał liczne wyróżnienia, m.in. Nagrodę Fizyków Polskich, nagrodę Ministra Edukacji i tytuł Jarocinianina Roku.

PRASA O PLANETARIUM W POTARZYCY:

- RZECZPOSPOLITA "Sześć tysięcy gwiazd świeci nad wsią Potarzyca"
- ZIEMIA JAROCIŃSKA 14/1998 "W czasie i przestrzeni"
- PRZEWODNIK KATOLICKI 39/2006 "Niebiańska pasja"
- MAŁY PRZEWODNIK KATOLICKI 10/1998 "Patrzcie w niebo"
- TYGODNIK NR1 "Niebo dla każdego"